| ||||||||||||
|
BundesentschädigingsgesetzBundesentschädigungsgesetz Een tweede ‘Wiedergutmachungs-wet’, waar ook Nederlandse oorlogsgetroffenen voor in aanmerking kwamen, was het Bundesentschädigingsgesetz (BEG). Vervolgden van de Nazi’s konden op basis van deze wet aanspraak maken op een eenmalige uitkering. In eerste instantie kwamen echter alleen vervolgden in aanmerking die vóór 1953 in West-Duitsland of West-Berlijn hadden gewoond of die er sinds die tijd nog steeds woonden. Buitenlandse vervolgingsslachtoffers kwamen aanvankelijk dus niet in aanmerking voor schadevergoeding. In 1955 werd echter bepaald dat ook vervolgingsslachtoffers die minstens drie maanden in concentratiekampen op West-Duits grondgebied hadden doorgebracht in aanmerking kwamen voor een BEG-uitkering. Hoewel Nederlandse slachtoffers van het Nazi-regime nog geen aanspraak konden maken op een uitkering dienden velen alvast een claim in.
Het bewijsmateriaal dat noodzakelijk was om de claim te staven was aanwezig bij het Informatiebureau van het Nederlandse Rode Kruis en het Rijksinstituut voor Oorlogsdocumentatie. Na de bezetting hadden beide instituten archiefmateriaal verzameld voor hun respectievelijke taken: het opsporen van vermiste personen en het verzamelen van archiefbescheiden met betrekking tot de geschiedenis van Nederland in de Tweede Wereldoorlog. Deze archieven werden als het ware hergebruikt. In eerste instantie voor het opsporen van vermiste personen en later bij het leveren van bewijs ten behoeve van schadeuitkeringen voor oorlogsgetroffenen. Verificatie De eerste verificatie van BEG-claims vond plaats bij het Informatiebureau. Indien niet genoeg bewijsmateriaal bij het Informatiebureau aanwezig was, werden de aanvraagformulieren doorgestuurd naar het RIOD. Tot in 1965 zouden het RIOD en het Informatiebureau zich bezighouden met het verifiëren van gegevens en het afgeven van Bescheinigungen. Het RIOD werd met name ingeschakeld als het ging om de verificatie van verblijf in de gevangenis te Scheveningen en in het kamp Vught.
Bundesentschädigungsgesetz-Schlussgesetz Op 1 oktober 1965 trad het Bundesentschädigungsgesetz-Schlussgesetz in werking. Vervolgingsslachtoffers konden nog tot 31 december 1969 aanvragen om schadevergoeding indienen op basis van het BEG. Daarna zouden getroffenen of hun nabestaanden geen recht meer hebben op een schade-uitkering. Karolien Verbrugge Bronnen[1] Vereniging Het Nederlandse Roode Kruis, Directie-verslag over het jaar 1955. Vereniging Het Nederlandsche Roode Kruis (Den Haag z.j.), 77-78. [2] Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie, Amsterdam, Oorlogsmisdrijven, roof en recuperatie, toegang 281. |
|||||||||||